چند ایراد بزرگ در سخنان محسن کدیور

مصاحبه محسن کدیور در رسانه صدای امریکا – که این روزها عملاً تبدیل به تریبون رسمی اصلاح طلبان شده و رسالت اصلی خود را به عنوان یک رسانه بی طرف و منصف به کلی فراموش کرده است – حاوی نکات حائز اهمیتی بود که چهره حقیقی گروهی از فعالان سیاسی را که تحت عنوان دفاع از جنبش سبز به عرصه آمده اند، به خوبی نمایان ساخت. تا امروز دوستان اصلاح طلب با مواضع دو پهلوی خود سعی داشتند هم نگاهی به رئوس ساختار قدرت در رژیم جمهوری اسلامی داشته باشند و به اصطلاح راه بازگشتی برای خود باقی بگذارند و هم از سوی دیگر ژست دفاع از آزادی بیان و دموکراسی بگیرند و خود را یگانه پاسداران حقوق پایمال شده ملت ایران نشان دهند. اما سخنان جناب کدیور به اندازه کافی شفاف و صریح بود تا خطوط کلی مسیری که اصلاح طلبان در آن گام می زنند را آشکار سازد و اهداف این جریان را بیش از پیش روشن کند.

دیکته جناب کدیور به اندازه ای پر غلط بود که گمان می کنم حتی خود اصلاح طلبان هم انتظار آن را نداشتند. در واقع حضور ایشان در رسانه صدای امریکا نه تنها گامی رو به جلو در جهت بهبود چهره و وجهه اصلاح طلبان نبود، بلکه موجب واکنش های منفی بسیاری نیز گردید.

چند نکته – و شاید هم ایراد – مهم در سخنان ایشان هویدا بود که در زیر به آنها اشاره کرده و از دید خود این نکات را مورد بررسی قرار می دهم:

1- تناقضات زیادی در صحبت های آقای کدیور وجود داشت. مهمترین تناقض گفتار ایشان، بحث ولایت فقیه بود. هنوز هم دوستان اصلاح طلب قصد ندارند موضع صریح و روشن خود را درباره ولایت فقیه بیان کنند. باید از آقای کدیور و دوستانشان پرسید چگونه می شود از یک سو ولایت فقیه را نفی کرد و از سوی دیگر به قانون اساسی جمهوری اسلامی معتقد و ملتزم بود؟! ایشان فرمودند قانون اساسی ما بدنه دموکراتیک دارد و برخی از اصول آن بسیار مترقی است. همه ایرادات کنونی کشور را به عملکرد افراد منتسب کردند و فرمودند در قانون اساسی چنین نیست! ما از ایشان می پرسیم: آنچه که در اصل 110 قانون اساسی تحت عنوان اختیارات رهبری آمده است، نشانه دموکراتیک بودن قانون اساسی ماست؟ وجود شورای نگهبان چطور؟ یا سپاه پاسداران؟ در کجای قانون اساسی از حقوق بهائیان سخن گفته اند؟ در کجای قانون اساسی از حقوق اقوام سخن گفته اند؟ آیا این دموکراسی است که زنان حق ندارند رییس جمهور شوند؟ یا کردها و بلوچ ها و...؟ تبعیض هایی که در مورد حقوق اقلیت های مذهبی در قانون اساسی وجود دارد نشانه دموکراتیک بودن آن است؟

آقای کدیور ادعا می کنند مخالف ولایت فقیه هستند، اما از سوی دیگر وجود ولایت فقیه در قانون اساسی را توجیه می کنند و وضع موجود را ناشی از خطاهای فرد می دانند، نه قانون. این بزرگترین ایراد ایشان است. تا زمانی که آقای کدیور و دوستان شان به وضوح تکلیف خود را با ولایت فقیه و حکومت دینی روشن نکنند، نمی توان به صداقت گفتار و رفتار ایشان ایمان آورد. نمی شود از یک سو نافی ولایت فقیه و استبداد موجود بود و از سوی دیگر قانون اساسی عقب مانده جمهوری اسلامی را دموکراتیک و ضامن حقوق مردم ایران دانست.

2- آقای کدیور در طول مصاحبه خود بارها روزنامه کیهان را دروغگو و متقلب نامید، اما هنگامی که از امریکا و اسراییل سخن می گفت، ادبیاتی به کار برد که تفاوت چندانی با کیهان شریعتمداری نداشت. ایشان آشکارا شعار محوری مردم ایران در تظاهرات یک سال اخیر را تحریف کرد و دیدگاه های افراطی رژیم در قبال اسراییل را تکرار نمود. امروز در سایت بالاترین لینک جالبی دیدم که حاصل خلاقیت و ابتکار یکی از دوستان آزادیخواه ما بود. این دوست نکته سنج در پاسخ به مغلطه جناب کدیور 80 ویدئو از تظاهرات مردم با شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» را آپلود کرده و در سایت مذکور قرار داده است. به جناب کدیور توصیه می کنم این لینک را ملاحظه بفرمایند – خوشبختانه در امریکا مشکلات فیلترینگ و کندی سرعت اینترنت وجود ندارد و ایشان با صرف اندکی وقت به راحتی می توانند نگاهی به همه ویدئوها بیندازند – تا دیگر شعار مردم را آن طور که خوشایند خودشان است تحریف نکنند. این توهین به شعور مردم ایران است که بگوییم: «شعار مردم این بود: هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ایران و مطالب دیگری که مطرح شد نادرست است!»

آقای کدیور از جنگ ویتنام سخن گفت و کودتای 28 مرداد 1332 که بختک سلطنت! را تداوم بخشید. ما هم به آقای کدیور می گوییم: بختک اصلی، فتنه بهمن 57 بود که خود شما هم در آن نقش داشتید و خود بهتر از هرکسی می دانید که نقش امریکا و انگلیس و دیگر قدرت های غربی در آن چه بود. آقای کدیور بختک اصلی وجود خمینی و دوستان شما بود که روزگار ملت ایران را سیاه کرد و به قول استاد محمدرضا شجریان سی و یک سال است که نگذاشته یک آب خوش از گلوی کسی پایین برود.

آقای کدیور که در حال حاضر ساکن امریکا هستند و تدریس هم می کنند و حقوق هم می گیرند، اگر تا این حد از امریکا و سیاست هایش شکایت دارند، بهتر است تشریف ببرند در همان لبنان یا فلسطین یا سوریه،... زندگی کنند و در راه اندیشه های خود و دوستانشان جانفشانی نمایند تا ما بی جهت دچار سوءتفاهم نشویم که چگونه است که همین آقایان امروز از رسانه ها و تریبون های امریکا و غرب شبانه روز استفاده می کنند و از آن سو هنوز هم بر ایده ها و افکار استکبارستیزانه خود اصرار می ورزند!

3- آنچه بیش از همه موجبات تأثر و تأسف من و بسیاری از مخاطبان مصاحبه ایشان را فراهم آورد، تکرار این جمله بود که: «نظر جنبش سبز این است... یا جنبش سبز این را می گوید...» چه کسی آقای کدیور را به عنوان سخنگوی جنبش سبز برگزیده است که ایشان سخنان و اندیشه های خود را از زبان میلیون ها ایرانی بیان می کنند؟ آقای کدیور حق دارند تنها دیدگاه خود را بگویند و عقاید شخص خود – یا حداکثر دوستان همفکرشان – را بیان کنند، نه اینکه نظرات خود را به عنوان موضع جنبش سبز معرفی نمایند. جنبش سبز متعلق به میلیون ها ایرانی است، با عقاید و افکار گوناگون که حول یک محور گرد هم آمده اند. این محور واحد همانا خواست آزادی و دموکراسی و نفی استبداد است. این جنبش حتی متعلق به آقایان موسوی و کروبی هم نیست – و خودشان هم چنین ادعایی ندارند – چه برسد به امثال آقای کدیور!

کلام آخر:

آیا از کسی که در یک رسانه جمعی به راحتی شعارهای مردم را تحریف می کند، خود را در مقام سخنگوی جنبش آزادیخواهانه مردم ایران می نشاند و نظرات و افکار خود و اطرافیانش را تحت عنوان مواضع جنبش سبز به دیگران تحمیل می کند، همچنان سرسختانه از قانون اساسی جمهوری اسلامی دفاع می کند و آن را دارای ماهیت دموکراتیک می داند، و دست آخر آنکه هنوز هم چون حاکمان کنونی رژیم اسلامی نقش دایه مهربان تر از مادر برای غزه و لبنان بازی می کند و بر طبل تخاصم با امریکا و اسراییل می کوبد... می توان انتظار داشت پیام آور دموکراسی و حقوق بشر برای ملت ایران باشد؟ آیا آنچه که این افراد در تریبون های رسمی و غیررسمی شان بیان می کنند، از همان جنس سخنانی نیست که خمینی گجستک در نوفل لوشاتو بیان کرد و به اصطلاح خودش با خدعه و نیرنگ همه را فریفت تا زمانی که قدرت را بدست می آورد آن کار دیگر کند که همگان دیدیم؟ وقتی دوستان اصلاح طلب ما در شرایط کنونی که هیچکاره اند اینگونه می اندیشند و اینگونه سخن می گویند، می توان مطمئن بود زمانی که به قدرت رسیدند، آزادی بیان و دموکراسی بار دیگر قربانی حرص و طمع آقایان نمی شود؟ امیدوارم آقای کدیور و دوستانشان به این پرسش ها پاسخ دهند، اما بسیاری از ما نشانه های خوبی نمی بینیم. امیدوارم این بار فریب گرگ هایی را نخوریم که در پوستین بره به ما روی خوش نشان می دهند.